Als kwaliteit alleen niet meer genoeg is en jouw goede kunst toch niet verkoopt

Een stille reden waarom ook de beste kunst slecht wordt verkocht

Als kwaliteit alleen niet meer genoeg is en jouw goede kunst toch niet verkoopt

Ligt het dan toch niet aan de kunst? Maar speelt er iets anders?

Heb je de kennis en ervaring van de gevorderde kunstenaar? Maak jij kunst van hoge kwaliteit, maar blijft ondanks dat alles toch de verkoop uit? Wil je van je kunst kunnen leven, maar lukt dat onvoldoende? Verkopen andere kunstenaars wél, ondanks het zo vaak genoemde te grote aanbod aan kunstenaars en kunst? Waar zit het verschil met jouw werk dan? Veel vragen en misschien ligt het niet aan jouw techniek, maar meer aan iets wat je niet wilt of durft te tonen. 

Ontdek hoe alleen echte emotie je werk onweerstaanbaar maakt

In het kort:

• Kunst die technisch goed is, maar geen echte emotionele lading heeft, blijft vlak en mist de kracht om een diepere verbinding met de kijker te maken.

• Wanneer je niet vrij bent tijdens het maken, verliest het kunstwerk zijn ziel en dat voelt een potentiële koper intuïtief aan. Hoe mooi het kunstwerk er ook uitziet.

• Echte verkoopkracht ontstaat wanneer de kunstenaar zich volledig toont zonder masker en werk maakt dat voortkomt uit oprechtheid en innerlijke vrijheid.

Waarom blijft de deurbel van het atelier toch zo stil?

Je werkt urenlang aan een doek. Je techniek is sterk. Je compositie klopt. Je kleuren zijn doordacht. En toch… Het blijft stil. Geen geïnteresseerde reacties. Laat staan een klant met neiging tot aankoop. Zelfs geen verwonderde blikken. Dit is een frustratie die veel kunstenaars herkennen: Je maakt kwalitatief goede kunst. Maar niemand lijkt het te willen hebben. Velen negeren het zelfs. Hoe kan dat dan?

Wat is het geheim of de onzichtbare sleutel? 

Wat ontbreekt er dan aan aan die kunstwerken? Wat is het geheim of de onzichtbare sleutel? Het vrij eenvoudige antwoord is: De emotie ontbreekt. Een kunstwerk hoeft van je publiek niet technisch perfect te zijn. Ze zien dat niet eens. Missen vaak zelfs de kennis om het echt te beoordelen. En toch spreekt ook de niet-geoefende kijker het ene werk wél aan en het andere niet. En dan wordt al snel duidelijk dat een kunstwerk wél iets teweeg moet brengen. 

Wat is dat niet te beschrijven gevoel dan?

Vaak is dat een bepaald slecht onder woorden te brengen gevoel. Een vage trilling langs je ruggengraat. Een innerlijke herkenning bij de kijker die hij of zij niet eens uit kan leggen, maar die wel doorslaggevend aanwezig is. Want wanneer een kunstwerk technisch correct is, maar als het de noodzakelijke emotionele lading mist, blijft het te vlak. De kijker zal dat nooit zeggen. Die beseft het zelf waarschijnlijk niet eens. Maar diezelfde kijker voelt dat gebrek wél intuïtief aan. Een onderbuikgevoel, zoals dat vaak genoemd wordt. Er is niets in het kunstwerk dat de kijker voldoende raakt. Dan wordt het kunstwerk al snel een produktachtig iets. Een kunstwerk dat dan wél gemaakt is, misschien ook nog technisch goed in elkaar zit,  maar dat niet voldoende doorleefd overkomt bij de kijker.

Gemaakte versus gevoelde kunstwerken

Er is een wereld van verschil tussen een kunstwerk dat "gemaakt" is en een kunstwerk dat "ontstaan" is. Gemaakt werk komt voort uit veel nadenken, plannen maken, overtuigingen inbrengen over wat 'mooi' of 'goed verkoopbaar' zou moeten zijn. Gevoeld werk ontstaat vanuit pure vrijheid. Gevoeld werk ontstaat louter door intuïtie. Het ontstaat uit het durven volgen van je innerlijke wereld. Het ene kunstwerk is een constructie. Het andere is de weergave van een ervaring. En de kijker merkt dat subtiele, niet eens goed aantoonbaar of onder woorden te brengen verschil, haarfijn op. Zonder het onder woorden te brengen. Of zelfs onder woorden te kunnen brengen. 

Vrijheid in het maakproces raakt de kern van expressie

Wanneer je als kunstenaar niet vrij bent tijdens het maken, bijvoorbeeld omdat je denkt aan wat het publiek van je wil, wat wel of niet verkoopt, of wat 'goed genoeg' voor de markt is, dan stroomt de essentie van het kunstwerk niet. Die druk, hoe subtiel die wellicht ook is, dempt de kracht die in het kunstwerk aanwezig is. Vrijheid is voor een kunstenaar geen luxe, het is een harde noodzaak. Alleen een kunstwerk dat voortkomt uit werkelijke innerlijke vrijheid draagt een energie die voor anderen voelbaar is.

Een mogelijke koper kijk met ogen, hart en onderbuik

Echt, die (potentiële) koper voelt alles. Ook wat jij niet hardop zegt voelt deze aan. Een potentiële koper kijkt niet alleen met de ogen. Die 'kijkt' ook met het hart en zelfs met de buik. Een potentiële koper voelt aan of het kunstwerk oprecht is. Of het kunstwerk al dan niet met hem resoneert. Kortweg, voelt of het klopt. En dus zelfs als die mogelijke kopers dat in de verste verte niet rationeel kunnen uitleggen. Wanneer een werk gevoelsmatig te leeg is, hoe technisch indrukwekkend het ook mag zijn, zal het geen indruk maken die zal blijven hangen. Het blijft een object. Het is voor de kijker geen beleving die een bepaald gevoel oproept. Het kunstwerk is snel weer vergeten. Een koper zal je kunnen vertellen hoe een echt kunstwerk met merkbare emotie er uitzag, dat 20 jaar geleden zo'n grote indruk op hem maakte. En zoiets zoekt hij nu ook weer. Zou het kunstwerk destijds geen emotie uitgestraald hebben, dan was hij het na een week weer vergeten geweest.

Authenticiteit laat zich niet imiteren of namaken

Je kunt nog zo proberen te maken wat 'de markt wil,' maar als dat niet klopt met jouw eigen stem als kunstenaar, dan voelt het niet goed. Het is niet echt. Mensen kopen geen hoeveelheid verf op een doek. Mensen kopen een ervaring. Die kopen iets met een ziel, hoe moeilijk dat ook uit te leggen is. Die mensen kopen het verhaal achter het kunstwerk. En dat verhaal moet 100% echt zijn. Geen marketingpraatje van zelfs de meest gehaaide verkoper kan zo'n echt verhaal vervangen. Geen esthetisch trucje in het kunstwerk zal dat voor elkaar krijgen. Echte kunst ontstaat daar waar de kunstenaar zichzelf toestaat om echt te zijn.

Durf je als kunstenaar te tonen! En doe dat zonder maskers

De paradox is dat hoe meer je durft te maken wat jou werkelijk bezighoudt, hoe groter de kans is dat het anderen raakt. Niet omdat je hen wilde raken, maar juist omdat je jezelf toestond om oprecht te zijn en te maken wat jou raakt. Kunst die verkoopt, is kunst die resoneert. En resonerende kunst ontstaat alleen als jij bij het maken jouw eigen resonantie volgt, zonder enige ruis en andere beïnvloeding van buitenaf. Jij maakt je kunst. Jij bepaalt. 

Kortom, wat kun je nu doen?

Als jouw kunst niet verkoopt, ondanks de kwaliteit, is dat geen teken dat je maar beter kunt gaan stoppen. Integendeel. Het is een uitnodiging om veel dieper te gaan. Om jezelf toe te staan veel vrijere kunst te gaan maken. Om minder kunst te maken die iets 'moet' (verkopen bijvoorbeeld) en meer te maken wat waar en echt is. Durf ruimte in je kunst te maken voor emotie en twijfel. Ja, sta rustig imperfectie toe. Want juist daar zit je kracht als creatief denker en maker. De magie begint als jij loslaat wat het zou moeten zijn. En toelaat wat jij het wíl laten zijn. Als jij jezelf toestaat om vrij te zijn. 

Binnenkort komen we ook met artikelen hoe je die emotie in je kunst kunt stoppen. 

Kortom, wat let je nog?